Verbum

анлайнавы слоўнік

ме́шань

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

	адз.
Н.	ме́шань
Р.	ме́шані
Д.	ме́шані
В.	ме́шань
Т.	ме́шанню
М.	ме́шані

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ме́шань², -і, ж.

Паўторнае ворыва.

Ячмень сеялі па мешані.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́шань¹, -і, ж.

1. Сумесь.

М. пяску і гліны.

2. Жывёла або расліна, якія атрыманы ў выніку скрыжавання дзвюх розных парод, двух гатункаў; мяшанец (разм.).

М. кабылы і асла.

3. Тое, што і мешанка.

Вядро мешані.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́шань I ж.

1. смесь, мешани́на;

2. разг. по́месь;

3. ме́шанка

ме́шань II ж., с.-х. повто́рная вспа́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́шань, ‑і, ж.

Разм.

1. Мешанка.

2. Метыс, мяшанец.

3. Тое, што і мешаніна (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ме́шань ’поле, узаранае вясною (другі раз) перад сяўбой збожжа’ (Нас., Касп., Бяльк., Дэмб. 1; Выг. дыс.; полац., Нар. лекс.; маладз., в.-дзв., мядз., Сл. ПЗБ; КЭС), лаг., шальч. мешані́на ’тс’ (Сл. ПЗБ), паўд.-пск., смал. ме́шань, ме́шень. Беларускае. Да мяша́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ме́шань Поле, якое ўзарана другі раз (Краснап. Бяльк., Сен. Касп., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

mixture

[ˈmɪkstʃər]

1) мяша́ньне n.

2) су́месь, мешані́на, ме́шань f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Мі́шань ’корм для свіней: мякіна, абмешаная мукой’ (кам., Шатал.), мешынь ’другі раз пераворанае поле’ (Нік. Очерки). Да мешань (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяшэніцца ’мяшацца, збівацца, блытаць’ (Нас.). Рус. смал. мишениться ’падманвацца’, уладз. мишенить ’вяла рабіць што-небудзь’. Утворана ад мешань < мяша́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)