Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
метэо́рмастр, тсперан Meteór m, n -s, -e, Stérnschnuppe f -, -n;
◊ блісну́ць метэо́рам wie ein Meteór áufleuchten
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
метэо́р
(гр. meteoros = які лунае ў паветры)
1) астр. яркае свячэнне касмічнага цела, што ўзнікае пры яго руху ў зямной атмасферы; знічка;
2) перан. што-н. нечаканае, яркае, але хуткацечнае, недаўгавечнае.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Метэо́р ’распаленае цела касмічнага паходжання, якое хутка рухаецца ў зямной атмасферы’ (ТСБМ), мецео́р ’падаючая зорка’ (Інстр. I). Паводле Крукоўскага (Уплыў, 90), запазычана з рус. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
метэо́р
(гр. meteoros = які лунае ў паветры)
1) астр. з’ява кароткай успышкі невялікага нябеснага цела, якое з вялікай хуткасцю ўлятае ў зямную атмасферу з міжпланетнай прасторы, а таксама само такое цела;
2) перан. што-н. нечаканае, яркае, але хуткацечнае, недаўгавечнае.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
балі́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
Вялікі яркі метэор.
|| прым.балі́дны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)