метэары́т, -а, М -ры́це, мн. -ы, -аў, м.

Цвёрдае касмічнае цела, што падае на Зямлю з міжпланетнай прасторы.

|| прым. метэары́тны, -ая, -ае і метэары́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метэары́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. метэары́т метэары́ты
Р. метэары́та метэары́таў
Д. метэары́ту метэары́там
В. метэары́т метэары́ты
Т. метэары́там метэары́тамі
М. метэары́це метэары́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

метэары́т м., астр. метеори́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

метэары́т, ‑а, М ‑рыце, м.

Цвёрдае цела касмічнага паходжання, якое ўпала на Зямлю з міжпланетнай прасторы.

[Ад грэч. metéōros — які лунае ў паветры.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метэары́т м астр Meteorít m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

метэары́т

(ад гр. meteoros = які лунае ў паветры)

цвёрдае цела касмічнага паходжання, якое ўпала на Зямлю з міжпланетнай прасторы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Тунгускі метэарыт

т. 16, с. 28

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Тунгускі метэарыт 7/162; 10/329

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сіхатэ-Алінскі метэарыт

т. 14, с. 426

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сіхатэ-Алінскі метэарыт 7/162; 9/539

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)