метэары́т, -а, М -ры́це, мн. -ы, -аў, м.

Цвёрдае касмічнае цела, што падае на Зямлю з міжпланетнай прасторы.

|| прым. метэары́тны, -ая, -ае і метэары́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

метэары́т м., астр. метеори́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

метэары́т, ‑а, М ‑рыце, м.

Цвёрдае цела касмічнага паходжання, якое ўпала на Зямлю з міжпланетнай прасторы.

[Ад грэч. metéōros — які лунае ў паветры.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метэары́т м астр Meteorít m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

метеори́т астр. метэары́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

meteorite [ˈmi:tiəraɪt] n. astron. метэары́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хандры́т, ‑а, М ‑рыце, м.

Каменны метэарыт.

[Ад грэч. chondros — зерне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэралі́т, ‑а, М ‑ліце, м.

Камень касмічнага паходжання; метэарыт.

[Ад грэч. aēr — паветра і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

meteoryt, ~u

м. метэарыт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Stérnschnuppe

f -, -n зні́чка, метэары́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)