меты́ска

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. меты́ска меты́скі
Р. меты́скі меты́сак
Д. меты́сцы меты́скам
В. меты́ску меты́сак
Т. меты́скай
меты́скаю		 меты́скамі
М. меты́сцы меты́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

меты́ска ж. мети́ска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

меты́ска, ‑і, ДМ ‑тысцы; Р мн. ‑тысак; ж.

Жан. да метыс (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меты́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Нашчадак ад шлюбу людзей розных рас¹.

|| ж. меты́ска, -і, ДМ -ты́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. меты́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мети́ска меты́ска, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)