метафа́за
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
метафа́за |
метафа́зы |
| Р. |
метафа́зы |
метафа́з |
| Д. |
метафа́зе |
метафа́зам |
| В. |
метафа́зу |
метафа́зы |
| Т. |
метафа́зай метафа́заю |
метафа́замі |
| М. |
метафа́зе |
метафа́зах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
метафа́за
(ад мета- + фаза)
другая фаза непрамога дзялення клеткі; на працягу яе храмасомы расшчапляюцца на храматыды.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
праметафа́за
(ад лац. proto = перад + метафаза)
другая стадыя непрамога дзялення, або мітозу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)