мерла́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мерла́н мерла́ны
Р. мерла́на мерла́наў
Д. мерла́ну мерла́нам
В. мерла́на мерла́наў
Т. мерла́нам мерла́намі
М. мерла́не мерла́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мерла́н, -на м., зоол. мерла́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мерла́н зоол. мерла́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мерла́н, ‑а, м.

Рыба сямейства трасковых, якая водзіцца ў прыбярэжнай зоне Еўропы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мерла́н

(фр. merlan)

рыба сям. трасковых, якая водзіцца ў Атлантычным акіяне ў прыбярэжнай зоне Еўропы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)