Мерзлякоў С. 4/231, 232; 10/371

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Мерзлякоў Аляксей Фёдаравіч

т. 10, с. 293

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мерзлякоў К. Е. 4/552; 8/244, 249

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мярзля́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мярзля́к мерзлякі́
Р. мерзляка́ мерзляко́ў
Д. мерзляку́ мерзляка́м
В. мерзляка́ мерзляко́ў
Т. мерзляко́м мерзляка́мі
М. мерзляку́ мерзляка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Мерзлякі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мерзлякі́
Р. Мерзляко́ў
Д. Мерзляка́м
В. Мерзлякі́
Т. Мерзляка́мі
М. Мерзляка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мярзля́к, мерзляка́, мн. мерзлякі́, мерзляко́ў, м. (разм.).

Чалавек, вельмі адчувальны да холаду, марозу.

|| ж. мярзля́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)