мені́ск

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мені́ск мені́скі
Р. мені́ска мені́скаў
Д. мені́ску мені́скам
В. мені́ск мені́скі
Т. мені́скам мені́скамі
М. мені́ску мені́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мені́ск м., в разн. знач. мени́ск

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Меніск (лінзы) 1/209

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мені́ск, ‑а, м.

Спец.

1. Увагнутая або выпуклая паверхня вадкасці ў капіляры.

2. Увагнута-выпуклая і выпукла-ўвагнутая лінза.

[Ад грэч. mēniskos — паўмесяц.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меніск,

храсткі каленнага сустава.

т. 10, с. 287

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

меніск,

скрыўленая паверхня вадкасці; лінза.

т. 10, с. 287

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мені́ск м. анат. Menískus m -, -ken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мені́ск

(гр. meniskos = паўмесяц)

1) выпуклая або ўвагнутая паверхня вадкасці ў капіляры;

2) выпукла-ўвагнутая або ўвагнута-выпуклая лінза;

3) анат. храстковы дыск паміж пазванкамі або ў каленным суставе ў млекакормячых і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мени́ск физ., анат. мені́ск, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

łękotka

ж. анат. меніск

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)