менити

Том: 17, старонка: 321.

img/17/17-321_1581_Менити.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

менити

Том: 17, старонка: 323.

img/17/17-323_1582_Менити.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Менава́ць ’згадваць’, ’называць паводле імені’, менава́цца ’называцца’ (Нас.), ст.-бел. меновати, мяновати, менити, мянити ’тс’ (XV ст.) запазычаны са ст.-польск. mianować, mienić ’тс’ (Жураўскі, SlOr, 10, 1961, 40; Булыка, Лекс. запазыч., 130; Свяжынскі, БЛ, 7, 1975, 48). Сюды ж ме́нка ’згадка, упамінанне’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)