меней прыслоўе | размоўнае

Тое, што і менш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ме́ней

1. нареч. сравнит. ст. ме́ньше, ме́нее;

2.: са́ма м. по ме́ньшей ме́ре

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

меней, прысл.

Разм. Тое, што і менш. Цімох не любіў кампаніі і стараўся меней стыкацца з пастухамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ме́ней, ме́ній, ме́няй, ме́ні ’менш’ (ТСБМ, Жд. 1, Шат., Касп.; Лат. ССР, астрав., паст., Сл. ПЗБ; КЭС, лаг.). Рус. ме́нее, польск. mniej, н.-луж. mjenjej, в.-луж. mjenje, чэш. méně, славац. menej, славен. mànj(е), серб.-харв. ма̏ње, ст.-слав. мьн̑е. Прасл. mьnje. І.‑е. паралелі гл. меншы. Сюды ж ме́нець, ме́няць, ме́ніць ’рабіцца меншым, змяншацца’ (ТСБМ, Янк. 2, Юрч., Ян., Бяльк., Растарг.; смарг., Сцяшк. Сл.; міёр., Нар. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разрэдзіць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Зрабіць радзейшым, не такім частым, аддзяліўшы прамежкамі адзін ад аднаго.

    • Р. буракі.

  2. Зрабіць меней шчыльным, меней густым.

    • Сонца разрэдзіла туман.

  3. Разбавіць, размяшаць якой-н. вадкасцю.

    • Р. раствор.

|| незакончанае трыванне: разрэджваць.

|| назоўнік: разрэджванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

less and less

усё ме́ней і ме́ней

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

абжорысты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і абжорлівы. А людзей усё меней ды меней заставалася, бо, акрамя сябе, Змею Гарынычу патрэбна напхаць сваю абжорыстую радню. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

less​2 [les] adv. (выш. ст. ад little) менш, ме́ней;

You ought to smoke less. Вам трэба менш курыць/паліць;

less interesting/serious менш ціка́вы/сур’ёзны

♦

less and less усё ме́ней і ме́ней;

none the less тым не менш

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

however​2 [haʊˈevə] conj. адна́к; усё ж такі́, тым не ме́ней

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

параўнальна (параўнаўча) прыслоўе

  1. У дастатковай ступені, болей або меней.

    • П. невялікі тэрмін.
    • Дзень прайшоў п. спакойна.

  2. у знач. прыназоўнік: У параўнанні з кім-, чым-н. (ужыв. з прыназоўнік «з»).

    • Гэта група п. з іншымі зрабіла вялікую работу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)