Мен ’мена’ (Нар. Гом.). У выніку кантамінацыі лексем ме́на і абме́н (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мен-анжу

т. 10, с. 283

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

заме́на, -ы, мн. -ы, -ме́н, ж.

1. гл. замяніць.

2. Той, хто (або тое, што) замяняе каго-, што-н.

Знайсці сабе замену.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́мна, ‑ы; Р мн. ‑мен; ж.

Прамысловая печ для выплаўкі чыгуну з жалезнай руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ітэльме́ны, -аў, адз. -ме́н, -а, м.

Старажытнае насельніцтва паўвострава Камчатка.

|| ж. ітэльме́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ітэльме́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераме́на, -ы, ж.

1. гл. перамяніць.

2. мн. -ы, -ме́н. Змена, паварот да чаго-н. іншага.

Гэты год прынёс многа перамен (разм.). Рэзкая п. тэмпературы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

туркме́ны, -аў, адз. -ме́н, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Туркменістана.

|| ж. туркме́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. туркме́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ *Мяточніца, меточніца ’маленькі шчупачок’ (Крыв.). Відаць, з ⁺менточніца. Параўн. там жа ментачка ’тс’. Да мен‑т‑ (рус. ментик, ментюк) < мень < прасл. тьпь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

АНЖУ́

(Anjou),

гістарычная вобласць на ПнЗ Францыі, у бас. Ніжняй Луары. Пл. 7,6 тыс. км². Нас. 680 тыс. чал. (1982). Уключае дэпартаменты Мен і Луара, часткова Эндр і Луара, Маен, Сарта. Гал. горад — Анжэ.

т. 1, с. 367

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

замяні́ць, -мяню́, -ме́ніш, -ме́ніць; -ме́нены; зак., каго-што.

1. кім-чым. Узяць, скарыстаць, паставіць узамен другога.

З. сакратара новым.

2. Заняць чыё-н. месца, стаўшы раўнацэнным яму.

Сястра замяніла яму памерлую маці.

3. З’явіцца на змену каму-, чаму-н.

Песня заменіць сум.

4. Выпадкова ці наўмысна ўзяць чужую рэч замест сваёй, падмяніць.

З. галошы.

|| незак. заме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заме́на, -ы, мн. -ы, -ме́н, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)