меліні́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. меліні́т
Р. меліні́ту
Д. меліні́ту
В. меліні́т
Т. меліні́там
М. меліні́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

меліні́т, -ту м., хим. мелини́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

меліні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Выбуховае рэчыва жоўтага колеру.

[Ад грэч. mélinos — жоўты, жаўтаваты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мелініт 3/181

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

меліні́т

(ад гр. melinos = жаўтаваты)

назва трынітрафенолу ў Расіі і Францыі ў канцы 19 — пач. 20 ст.; пікрынавая кіслата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мелини́т хим. меліні́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)