мезаза́ўр
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мезаза́ўр |
мезаза́ўры |
| Р. |
мезаза́ўра |
мезаза́ўраў |
| Д. |
мезаза́ўру |
мезаза́ўрам |
| В. |
мезаза́ўра |
мезаза́ўраў |
| Т. |
мезаза́ўрам |
мезаза́ўрамі |
| М. |
мезаза́ўры |
мезаза́ўрах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мезаза́ўр м., палеонт. мезоза́вр
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мезаза́ўр
(ад меза- + -заўр)
вымерлы прэснаводны паўзун, які жыў у палеазоі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мезоза́вр палеонт. мезаза́ўр, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)