медалі́ст, -а, М -лі́сце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто атрымаў медаль у якасці ўзнагароды за што-н.

|| ж. медалі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. медалі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

медалі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. медалі́ст медалі́сты
Р. медалі́ста медалі́стаў
Д. медалі́сту медалі́стам
В. медалі́ста медалі́стаў
Т. медалі́стам медалі́стамі
М. медалі́сце медалі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

медалі́ст м., в разн. знач. медали́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

медалі́ст, ‑а, М ‑лісце, м.

1. Той, хто атрымаў медаль за выдатныя поспехі ў вучобе.

2. Конь, сабака і пад., якія атрымалі на выстаўцы медаль за пародзістасць або іншыя якасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

медалі́ст м

1. Träger éiner Medaille [me´daljə], Medaillenträger m -s, -; спарт Medaillengewinner m -s, -;

2. (жывёла) préisgekröntes Tier

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

медали́ст медалі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

medallist [ˈmedəlɪst] n. BrE медалі́ст; медалі́стка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

медалі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да медаліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

medalista

м. медаліст; прызёр;

złoty medalista — залаты медаліст (прызёр);

medalista w biegach sprinterskich — медаліст у спрынтарскім бегу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zdobywca

м. заваёўнік;

zdobywca złotego medalu — залаты медаліст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)