меге́ра

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. меге́ра меге́ры
Р. меге́ры меге́р
Д. меге́ры меге́рам
В. меге́ру меге́р
Т. меге́рай
меге́раю		 меге́рамі
М. меге́ры меге́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

меге́ра м., миф., разг. меге́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

меге́ра разг. меге́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

меге́ра, ‑ы, ж.

Злая, сварлівая жанчына.

[Ад імя адной з трох багінь кроўнай помсты ў грэчаскай міфалогіі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меге́ра ж разм Megäre f -, -n, Háusdrachen m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

меге́ра

(гр. Megaira = імя адной з трох багінь кроўнай помсты ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)

перан. злая, сварлівая жанчына.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Меге́ра, міге́ра ’злая, сварлівая жанчына’ (ТСБМ), ’старая, худая жанчына’ (Растарг.), ’пачвара’ (капыл., Жыв. сл.). Праз польск. мову з лац. Megaera — адна з фурый, багінь помсты і захавальніц маральных норм, якое са ст.-грэч. Μέγαιρα.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

меге́ра

(гр. Megaira = імя адной з трох багінь помсты ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)

перан. злая, сварлівая жанчына.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

termagant [ˈtɜ:məgənt] n. сварлі́вая жанчы́на, меге́ра, фу́рыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shrew [ʃru:] n.

1. zool. земляры́йка

2. dated меге́ра, злю́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)