ме́гаран
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ме́гаран |
ме́гараны |
| Р. |
ме́гарана |
ме́гаранаў |
| Д. |
ме́гарану |
ме́гаранам |
| В. |
ме́гаран |
ме́гараны |
| Т. |
ме́гаранам |
ме́гаранамі |
| М. |
ме́гаране |
ме́гаранах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ме́гаран
(гр. megaron = вялікая зала)
тып старажытнагрэчаскага жылля ў выглядзе прамавугольнай пабудовы з порцікам у тарцы, за якім змяшчалася зала з ачагом пасярэдзіне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)