ма́ўка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ма́ўка |
ма́ўкі |
| Р. |
ма́ўкі |
ма́вак |
| Д. |
ма́ўцы |
ма́ўкам |
| В. |
ма́ўку |
ма́вак |
| Т. |
ма́ўкай
ма́ўкаю |
ма́ўкамі |
| М. |
ма́ўцы |
ма́ўках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ма́ўка ’русалка’ (драг., КЭС). Укр. ма́вка, ма́лка, мя́вка, гуц. ня́вка. Прасл. nav‑ъk‑a < navь: ст.-рус. навь, ст.-слав. навь ’нябожчык, труп’, балг. навянъ, макед. нави ’нячысцікі’ (Дзендзялеўскі, SSl Hung., 12, 1976, 287–288).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)