Verbum

анлайнавы слоўнік

маё́ліка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маёліка, -і, ДМ -ліцы, ж.

1. Абпаленая каляровая гліна, пакрытая непразрыстай палівай.

Займацца маёлікай.

2. зб. Керамічныя вырабы, пакрытыя непразрыстай палівай.

Мастацкая м.

|| прым. маёлікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маёліка ж. майо́лика

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маёліка, ‑і, ДМ ‑ліцы, ж.

1. Абпаленая каляровая гліна, накрытая непразрыстай палівай з рысункам.

2. зб. Вырабы з такой гліны.

[Іт. maiolica ад назвы вострава Мальорка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маёліка

т. 9, с. 499

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

маёліка

(іт. maiolica)

вырабы з каляровай абпаленай гліны, укрытай глазурай 1 (абліцовачныя пліткі, кафля, дэкаратыўныя талеркі і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

майо́лика маёліка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́ціца, ‑ы, ж.

Уст. Перламутр. Маціцай блішчала італьянская маёліка пад шклом. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

majolika

ж. маёліка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кера́міка

[гр. keramike (techne) = ганчарнае майстэрства]

1) агульная назва розных вырабаў з абпаленай гліны (маёліка, тэракота, фарфор, фаянс і інш.);

2) маса, з якой атрымліваюць такія вырабы;

3) ганчарная вытворчасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)