маэ́стра

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. маэ́стра маэ́стра
Р. маэ́стра маэ́стра
Д. маэ́стра маэ́стра
В. маэ́стра маэ́стра
Т. маэ́стра маэ́стра
М. маэ́стра маэ́стра

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маэ́стра, нескл., м.

Ганаровая назва выдатных музыкантаў, жывапісцаў, шахматыстаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маэ́стра нескл., м. маэ́стро

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маэ́стра, нескл., м.

1. Ганаровая назва выдатнага кампазітара, музыканта або іншай творчай асобы.

2. Званне, якое прысвойваецца за мяжой выдатным шахматыстам. // Асоба, якая носіць гэта званне.

[Іт. maestro — настаўнік, майстар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маэ́стра м Ma¦éstro m -s, -s, Méister m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

маэ́стра

(іт. maestro = настаўнік, майстар)

1) ганаровая назва выдатнага кампазітара, музыканта або іншай творчай асобы;

2) званне, якое прысвойваецца за мяжой выдатным шахматыстам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Маэстра ’ганаровая назва выдатнага кампазітара, музыканта’, ’званне выдатных шахматыстаў’ (ТСБМ). Праз польск. ці рус. мовы з італ. maestro ’майстар’, ’настаўнік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маэ́стра

(іт. maestro = настаўнік, майстар)

1) ганаровая назва буйных дзеячаў у розных галінах мастацтва (кампазітараў, дырыжораў, жывапісцаў);

2) званне, якое прысвойваецца выдатным шахматыстам.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

маэ́стро маэ́стра нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

maestro

м. маэстра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)