машна́, -ы́, мн. -ы́, машо́н, ж.
1. Мяшочак для грошай (уст.).
2. перан. Пра грошы, багацце (разм.).
Тугая м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
машна́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
машна́ |
машны́ |
| Р. |
машны́ |
машо́н |
| Д. |
машне́ |
машна́м |
| В. |
машну́ |
машны́ |
| Т. |
машно́й
машно́ю |
машна́мі |
| М. |
машне́ |
машна́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
машна́, ‑ы, ж.
1. Уст. Мяшочак для грошай, скураны капшук.
2. перан. Разм. Грошы, багацце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
машна́ ж разм Börse f -, -n; перан Géldsack m -(e)s, -säcke
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
машна
Том: 17, старонка: 292.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Машна́, машонка, машонкі ’мяшочак для грошай, скураны капшук’, ’мяшочак, у якім знаходзяцца мужчынскія палавыя залозы’ (ТСБМ, Нас., Яруш., Шат., Сцяшк., Мат. Гом., Сл. ПЗБ), ігн. машня́ ’машонка ў барана’ (Сл. ПЗБ), пін. мошо́нка ’месца ў коласе, дзе знаходзіцца жыта’ (Шатал.). Зах.-укр. моше́нка, мушна́, мошенчя́, мошонка ’кашалёк’, рус. мошна́, ст.-рус. мошна, мошня ’тс’; польск. moszna, н.-луж. mošyna, в.-луж. mošeń, чэш., славац. mošna; славен. móšnja ’кашалёк’, ’машонка’, серб.-харв. мо̀шње, мошна, мо̏шнице ’машонка’, ст.-слав. мошьна. Прасл. mošьna (< *mok‑s‑inā), роднаснае да літ. mãkštys, makštìs ’похвы’, makšnà ’тс’, mãkas, mẽkeris, лат. maks ’кашалёк’, ст.-прус. dantimax ’дзёсны’, ст.-в.-ням. mago ’страўнік’, уэльск. megin ’мех’ (Міклашыч, 203; Голуб-Копечны, 230; Буга, Rinkt., 1, 332; Фасмер, 2, 667; Скок, 2, 460).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
машо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
1. Тое, што і машна (уст.).
2. Скурнамышачны мяшочак, у якім знаходзяцца мужчынскія палавыя залозы.
|| прым. машо́начны, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
машо́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
1. Уст. Тое, што і машна.
2. Скурна-мышачны мяшочак, у якім знаходзяцца мужчынскія палавыя залозы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ке́са ’машна на грошы’ (Др.-Падб.). Укр. кеса, киса ’тс’, польск. kiesa ’тс’ — запазычанні з тур. kese ’машна на грошы’, kise ’тс’. Гл. Фасмер, 2, 239; Слаўскі, 2, 157–158; ЕСУМ, 2, 426.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)