мачато́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мачато́чнік мачато́чнікі
Р. мачато́чніка мачато́чнікаў
Д. мачато́чніку мачато́чнікам
В. мачато́чнік мачато́чнікі
Т. мачато́чнікам мачато́чнікамі
М. мачато́чніку мачато́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мачато́чнік м., анат. мочето́чник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мачато́чнік, ‑а, м.

Вывадная пратока ныркі, якая злучае нырачную лаханку з мачавым пузыром.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мачаточнік 3/184; 7/108

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мачато́чнік м. анат. Hárnleiter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мочето́чник анат. мачато́чнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Hárnleiter

m -s, - анат. мачато́чнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лаха́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

У выразе: нырачная лаханка — частка ныркі, якая служыць для збірання мачы і пераходзіць непасрэдна ў мачаточнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

moczowód, ~odu

moczow|ód

м. анат. мачаточнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)