Мацюкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мацюкі́
Р. Мацюко́ў
Д. Мацюка́м
В. Мацюкі́
Т. Мацюка́мі
М. Мацюка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мацюкі́ мн разм únflätiges Flúchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мацю́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мацю́к мацюкі́
Р. мацюка́ мацюко́ў
Д. мацюку́ мацюка́м
В. мацю́к мацюкі́
Т. мацюко́м мацюка́мі
М. мацюку́ мацюка́х

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мат​V (брань) мат, род. ма́та м., мацюкі́, -ко́ў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мат​II м (лаянка) гл мацюкі;

◊ крыча́ць благі́м матам разм aus Léibeskräften schréien*; wie am Spieß brüllen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)