махра́, -ы́, ж. (разм.).

Тое, што і махорка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

махра́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. махра́
Р. махры́
Д. махры́
В. махру́
Т. махро́й
махро́ю
М. махры́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

махра́ ж., прост. (махорка) махра́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

махра́ прост. махра́, -ры́ ж., махо́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

махра́, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і махорка (у 2 знач.). Высыпай на стол капшук махры: З госцем можна быць і да зары. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Махра́ ’махорка’ (ТСБМ, Бяльк.). Утворана ад махорка (гл.) пры ад’ідэацыі махры, махровы, менавіта, значэння ’ярка выражаны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

махо́рка ж, махра́ ж Machórka f -, Knáster m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Махро́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Махро́
Р. Махра́
Д. Махру́
В. Махро́
Т. Махро́м
М. Махры́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

махо́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. махо́р махры́
Р. махра́ махро́ў
Д. махру́ махра́м
В. махо́р махры́
Т. махро́м махра́мі
М. махры́ махра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

махры́ мн., прост. махры́, -ро́ў, ед. махо́р, род. махра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)