махану́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
махану́ |
маханё́м |
| 2-я ас. |
махане́ш |
маханяце́ |
| 3-я ас. |
махане́ |
махану́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
махану́ў |
махану́лі |
| ж. |
махану́ла |
| н. |
махану́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
махані́ |
махані́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
махану́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
махану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., аднакр.
Разм. Тое, што і махнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
махану́ць разм. гл. махнуць 2
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)