Махава́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Махава́я
Р. Махаво́й
Д. Махаво́й
В. Махаву́ю
Т. Махаво́й
Махаво́ю
М. Махаво́й

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

махавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. махавы́ махава́я махаво́е махавы́я
Р. махаво́га махаво́й
махаво́е
махаво́га махавы́х
Д. махаво́му махаво́й махаво́му махавы́м
В. махавы́ (неадуш.)
махаво́га (адуш.)
махаву́ю махаво́е махавы́я (неадуш.)
махавы́х (адуш.)
Т. махавы́м махаво́й
махаво́ю
махавы́м махавы́мі
М. махавы́м махаво́й махавы́м махавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

махаві́к Месца, якое парасло мохам (Слаўг.). Тое ж махаві́ца (Смален. Дабр.).

в. Махава́я (прыкладна з 1585 г. Махава) Чав., пас. Махава́я (1929) каля в. Лютня Краснап.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пе́лька

1. Прасечаная палонка ў лёдзе на рацэ (БРС); глыбокае месца ў стаячай вадзе (Пар.). Тое ж пе́ля (Пар.).

2. Паглыбленне круглай формы, часта з вадой (Ст.-дар.); невялікая махавая або сенажатная нізіна з вадой сярод поля (Глуск., Палессе Талст., Пар., Ст.-дар.). Тое ж пель, пе́лка (Глуск. Янк. I), пель, пе́ля (Палессе Талст., Пар., Ст.-дар.).

3. Больш сухое месца сярод балота, часам парослае хмызняком (Палессе). Тое ж пе́ля, пе́я (Палессе Талст.).

ур. Пе́ля ці Пі́ля (поле з балотам) каля в. Пасека Ст.-дар.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)