мату́лька
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мату́лька |
мату́лькі |
| Р. |
мату́лькі |
мату́лек |
| Д. |
мату́льцы |
мату́лькам |
| В. |
мату́льку |
мату́лек |
| Т. |
мату́лькай
мату́лькаю |
мату́лькамі |
| М. |
мату́льцы |
мату́льках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мату́лька ж., ласк., разг. ма́мочка, ма́менька
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мату́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.
Разм. Ласк. да матуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мату́ля, -і, мн. -і, -ту́ль, ж.
Тое, што і мама.
|| прым. мату́лін, -а.
|| ласк. мату́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж. (разм.); прым. мату́льчын, -а (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
matczysko
н. разм. матуля, матулька
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ма́менька разг., уст. ма́мачка, -кі ж., маму́лька, -кі ж., мату́лька, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мату́ля 1 (ласк.) ’маці’, мату́лечка, мату́лька ’мамачка’, ’пападдзя’ (ТСБМ, Нас., Яруш., ТС, КЭС, лаг.; гродз., горац., КЭС), светлаг. мату́ліца (лаянк.), ’маці’ (Мат. Гом.), матуля ’хрышчоная маці’ (Сцяц., Сцяшк. Сл., Сл. ПЗБ). Рус. смал., маск. матуля, мату́лечка ’мамачка’, польск. matula. Прасл. паўн. matulʼa. Да маці (гл.). Аб суфіксе ‑ulʼa гл. Слаўскі, SP, 1, 110–111; Сцяцко, Афікс. наз., 173.
Мату́ля 2 (ласк.) ’дзіцятка’ (Нас.). Утворана ад матаць (гл.) пры дапамозе суфікса ‑ulʼa (matulʼа спачатку азначала ’нешта заматанае, спавітае’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)