матацы́кл, -а, мн. -ы, -аў, м.

Двухколая машына з рухавіком унутранага згарання.

М. з каляскай.

|| прым. матацыкле́тны, -ая, -ае.

М. завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

матацы́кл

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. матацы́кл матацы́клы
Р. матацы́кла матацы́клаў
Д. матацы́клу матацы́клам
В. матацы́кл матацы́клы
Т. матацы́клам матацы́кламі
М. матацы́кле матацы́клах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

матацы́кл м. мотоци́кл

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Матацыкл 2/265; 7/77 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

матацыкл

т. 10, с. 204

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

матацы́кл, ‑а, м.

Падобная на веласіпед машына з рухавіком ўнутранага згарання. Раптам аднекуль уварваўся рэзкі строкат матацыкла. Паслядовіч.

[Фр. motocycle.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матацы́кл м. Mótorrad n -(e)s, -räder, Kráftrad n; Krád n -(e)s, Kräder;

матацы́кл з каля́скай Mótorrad mit Béiwagen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

матацы́кл

(фр. motocycle, ад лац. motus = які рухаецца + гр. kyklos = кола)

двухколавы або трохколавы транспартны сродак з рухавіком унутранага згарання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Матацы́кл, матацыкле́т ’падобная да веласіпеда машына з рухавіком унутранага згарання’ (ТСБМ), драг. моцокле́т ’тс’ (КЭС), мато́цык ’тс’ (Жд. 1, лід., Сл. ПЗБ, паст., смарг.); мацыкле́т, калінк. матацы́кла, чачэр. матацыкле́та, рэч. мацыкле́та (Мат. Гом.), манцыкле́та (Мат. Гом.). З польск. motocykl і рус. мотоци́кл, мотоцикле́т, якія з франц. motocycle (< лац. motus ’рухомы’ + ст.-грэч. κύκλος ’кола’), motocyclette ’матацыкл’. Крукоўскі (Уплыў, 83) крыніцай запазычання лічыць рус. мову.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мі́ні-матацы́кл

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мі́ні-матацы́кл мі́ні-матацы́клы
Р. мі́ні-матацы́кла мі́ні-матацы́клаў
Д. мі́ні-матацы́клу мі́ні-матацы́клам
В. мі́ні-матацы́кл мі́ні-матацы́клы
Т. мі́ні-матацы́клам мі́ні-матацы́кламі
М. мі́ні-матацы́кле мі́ні-матацы́клах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)