масці́кавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. масці́кавы масці́кавая масці́кавае масці́кавыя
Р. масці́кавага масці́кавай
масці́кавае		 масці́кавага масці́кавых
Д. масці́каваму масці́кавай масці́каваму масці́кавым
В. масці́кавы (неадуш.)
масці́кавага (адуш.)		 масці́кавую масці́кавае масці́кавыя (неадуш.)
масці́кавых (адуш.)
Т. масці́кавым масці́кавай
масці́каваю		 масці́кавым масці́кавымі
М. масці́кавым масці́кавай масці́кавым масці́кавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

масці́кавы масти́ковый, масти́чный;

○ ~вае дрэ́ва — бот. масти́ковое (масти́чное) де́рево

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

масці́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да масцікі. // Зроблены з масцікі (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масці́ка, -і, ДМ -ці́цы, ж.

1. Густая вязкая маса, якая ўжыв. ў тэхніцы, будаўніцтве.

2. Сумесь воску з фарбай для націрання паркетнай падлогі.

3. Пахучая смала некаторых дрэў.

|| прым. масці́кавы, -ая, -ае і масці́чны, -ая, -ае.

Масцікавая смала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

масці́чны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і масцікавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масти́чный масці́кавы; зама́зачны; кі́тавы; см. масти́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

масти́ковый масці́кавы;

масти́ковое де́рево бот. масці́кавае дрэ́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)