маскві́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. маскві́ч масквічы́
Р. масквіча́ масквічо́ў
Д. масквічу́ масквіча́м
В. масквіча́ масквічо́ў
Т. масквічо́м масквіча́мі
М. масквічу́ масквіча́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

«Масквіч»

т. 10, с. 174

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

маскві́ч м

1. (жыхар) Móskauer m -s, -;

2. (расійская марка аўто) Móskwitsch m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Масквіч Віталь Андрэевіч

т. 10, с. 174

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

москви́ч маскві́ч, -ча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Móskauer

m -s, - маскві́ч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прыва́тніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прыватніка, уласцівы яму. Неўзабаве з-за павароткі ў гайку паказалася легкавушка, прыватніцкі масквіч.., — абдаўшы нас пахам бензіну, пакаціў далей. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папылі́ць, ‑пылю, ‑пыліш, ‑пыліць; зак.

Разм. Пайсці, паехаць, узнімаючы пыл. Шафёр махнуў на развітанне рукой, і «Масквіч» папыліў далей па дарозе ў горад. Курто. Санька не даслухаў, таропка крутнуўся на месцы і шпарка, ледзьве не подбегам, папыліў назад у вёску. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Muscovite

[ˈmʌskəvaɪt]

n.

1) жыха́р Маско́ўшчыны, маска́ль -я́ m., расе́ец -йца m.; маска́лька, расе́йка f.

2) маскві́ч -а́ m., маскві́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мадэ́ль

(фр. modèle, ад лац. modulus = мера, узор)

1) узор якога-н. вырабу, узорны экзэмпляр для серыйнай вытворчасці (напр. новыя мадэлі абутку);

2) схема, макет чаго-н., звычайна ў зменшаным выглядзе (напр. м. ракеты);

3) тып, марка канструкцыі (напр. новая м. аўтамабіля «Масквіч»);

4) тое, што служыць матэрыялам для мастацкага адлюстравання; натура.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)