мар’я́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мар’я́ж
Р. мар’яжа́
Д. мар’яжу́
В. мар’я́ж
Т. мар’яжо́м
М. мар’яжы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мар’я́ж, -жа́ м., разг., карт. марья́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мар’я́ж, ‑а, м.

У картачнай гульні — наяўнасць караля і дамы адной масці ў аднаго іграка. [Іван Пятровіч:] — Мар’яж ваш не пройдзе, голубе, не, не пройдзе. — Не забывайцеся, Іван Пятровіч, на дзевятую запаведзь прэферансістаў, — нездаволена сказаў Ілья. Васілёнак.

[Фр. mariage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мар’я́ж

(фр. mariage)

1) наяўнасць караля і дамы адной масці ў аднаго гульца ў картачнай гульні;

2) стыкаванне ступеней і асноўных вузлоў ракеты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мар’яж ’наяўнасць караля і дамы адной масці ў аднаго іграка ў карты’ (ТСБМ). З рус. марьяж ’тс’. Аднак марʼяш ’картачная гульня’ (КТС — Дунін–Марцінкевіч) запазычана з польск. mariasz ’тс’, ’мар’яж’. Абедзьве мовы засвоілі франц. mariage ’шлюбная пара’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

марья́ж разг., карт. мар’я́ж, -жа м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

matrimony

[ˈmætrəmoʊni]

n. pl. -nies

1) шлю́бнаежыцьцё

2) шлюб -у m.

3) мар’я́ж -а m. (у ка́ртах)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)