марына́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. марына́д марына́ды
Р. марына́ду марына́даў
Д. марына́ду марына́дам
В. марына́д марына́ды
Т. марына́дам марына́дамі
М. марына́дзе марына́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

марына́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Вадкі соус з воцату, прыпраў і алею.

2. звычайна мн. Замарынаваныя прадукты.

|| прым. марына́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марына́д, -ду м., кул. марина́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марына́д, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Вадкасць з воцатам, рознымі вострымі прыправамі і соллю, якой заліваюць прадукты для кансервавання.

2. звычайна мн. (марына́ды, ‑аў). Замарынаваныя прадукты.

[Фр. marinade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марына́д м кул Marináde f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

марына́д

(фр. marinade)

1) вадкасць з воцатам, алеем і вострымі прыправамі, якой заліваюць прадукты пры марынаванні;

2) марынаваны прадукт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Марына́д ’вадкасць з воцатам, соллю і рознымі прыправамі, якой заліваюць прадукты для кансервавання’ (ТСБМ). З рус. маринад ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 79), якое з франц. marinade < mariner ’марынаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

марина́д кул. марына́д, -ду м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

marinade [ˌmærɪˈneɪd] n. марына́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

marynata

ж. марынад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)