мары́йцы, -аў, адз. -ры́ец, -ры́йца, м.

Народ угра-фінскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Марый Эл, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. мары́йка, -і, ДМ -ры́йцы, мн. -і, -ры́ек.

|| прым. мары́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мары́йцы, ‑аў; адз. марыец, ‑рыйца, м.; марыйка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; мн. марыйкі, ‑рыек; ж.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Марыйскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марыйцы

т. 10, с. 157

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мары́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мары́йка мары́йкі
Р. мары́йкі мары́ек
Д. мары́йцы мары́йкам
В. мары́йку мары́ек
Т. мары́йкай
мары́йкаю		 мары́йкамі
М. мары́йцы мары́йках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мари́йцы мн. мары́йцы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарамі́сы уст., см. мары́йцы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мары́ец,

гл. марыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мары́йка,

гл. марыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мары́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мары́ец мары́йцы
Р. мары́йца мары́йцаў
Д. мары́йцу мары́йцам
В. мары́йца мары́йцаў
Т. мары́йцам мары́йцамі
М. мары́йцу мары́йцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чарамі́сы, ‑аў; адз. чараміс, ‑а, м.; чараміска, ‑і, ДМ ‑місцы; мн. чараміскі, ‑сак; ж.

Уст. Тое, што і марыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)