мары́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мары́ец мары́йцы
Р. мары́йца мары́йцаў
Д. мары́йцу мары́йцам
В. мары́йца мары́йцаў
Т. мары́йцам мары́йцамі
М. мары́йцу мары́йцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мары́ец, -ры́йца м. мари́ец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мары́ец,

гл. марыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарамі́с м., уст., см. мары́ец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мари́ец (к мари́йцы) мары́ец, -ры́йца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мары́йцы, ‑аў; адз. марыец, ‑рыйца, м.; марыйка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; мн. марыйкі, ‑рыек; ж.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Марыйскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)