Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ма́рыва, -а, н.
Трымцячы слой цёплага паветра каля паверхні зямлі; смуга.
|| прым.ма́рыўны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ма́рываср.
1. ды́мка ж.;
2. (призрачное видение) ма́рево, мира́ж м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ма́рыва, ‑а, н.
Трымцячы слой цёплага паветра каля паверхні зямлі ў гарачае надвор’е; смуга. Сонца падымалася ўсё вышэй і вышэй, і цяпер далёка на даляглядзе трымцела-пералівалася ледзь прыкметнае марыва.Даніленка.Сонца горача прыпякала. Зняможаная зямля трапятала ў блакітным марыве.Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ма́рыван
1. (смуга) Dunst m -es, Dünste;
2. (мроіва) Lúftspiegelung f -; Trúgbild n -(e)s, -er
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Ма́рыва ’трымцячы слой цёплага паветра каля паверхні зямлі ў гарачае надвор’е, смуга’ (ТСБМ). Укр.ма́рево, рус.мар, арханг.ма́рево, маск.мара́ ’тс’, арханг., перм.ма́ра ’туман на моры’; перм.марева ’туман, шкодны для збажыны, садавіны’, уладз. ’гарачы, сонечны дзень’. Усх.-слав. утварэнне з суф. ‑ivo/‑evo ад дзеяслова mariti. Параўн. таксама в.-луж.womara ’напаўсон, непрытомнасць’, серб.-харв.о̏‑мара ’духоцце, духата’, балг.мараня́ ’марыва’. Да прасл.marъ або marь, якія з’яўляюцца роднаснымі да ст.-інд.marīciṣ, marīcī ’прамень’, marīcīkā ’міраж’, ст.-грэч.άμαρύσσω ’ззяю’, ἀμαρυγή ’бляск’, μαῖρα < ’Сірыус’ (Бернекер, 2, 21; Фасмер, 2, 571; Скок, 2, 407, БЕР, 3, 662–663).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мро́іва, -а, н.
Тое, што і марыва.
|| прым.мро́йны, -ая, -ае.
Мройная далеч.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мро́іванглмарыва2
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)