марчы́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. марчу́ся марчы́мся
2-я ас. марчы́шся марчыце́ся
3-я ас. марчы́цца марча́цца
Прошлы час
м. марчы́ўся марчы́ліся
ж. марчы́лася
н. марчы́лася
Загадны лад
2-я ас. марчы́ся марчы́цеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час марчачы́ся

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ма́рчыць ’марыць тугою; сумам’, ма́рчыцца ’пакутаваць, сохнуць’ (Нас.). Укр. марчі́ти ’старэць, прыходзіць да заняпаду’. Да морак, марката́ (гл.) (гэтаксама Цвяткоў, 57).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)