марфіні́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. марфіні́стка марфіні́сткі
Р. марфіні́сткі марфіні́стак
Д. марфіні́стцы марфіні́сткам
В. марфіні́стку марфіні́стак
Т. марфіні́сткай
марфіні́сткаю		 марфіні́сткамі
М. марфіні́стцы марфіні́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

марфіні́стка ж. морфини́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марфіні́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да марфініст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марфіні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто пакутуе марфінізмам.

|| ж. марфіні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. марфіні́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

морфини́стка марфіні́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)