марты́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Маленькая малпа з доўгімі заднімі нагамі, доўгім хвастом і вузканосай мордай.

|| прым. марты́шчын, -а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марты́шка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. марты́шка марты́шкі
Р. марты́шкі марты́шак
Д. марты́шцы марты́шкам
В. марты́шку марты́шак
Т. марты́шкай
марты́шкаю		 марты́шкамі
М. марты́шцы марты́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

марты́шка ж. марты́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марты́шка зоол., перен. марты́шка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марты́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Маленькая малпа з доўгімі заднімі нагамі, доўгім хвастом і вузканосай мордай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марты́шка заал. Méerkatze f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Марты́шка ’маленькая малпа, Cercopithecus’ (ТСБМ, Нас.), марьты́ха ’малпа’ (Бяльк.). З рус. марты́шка, ст.-рус. мартышка (XVI ст.), якое з лац. Martīnus (уласнае імя) праз с.-н.-ням. Marten, ці с.-галан. Martijn. Аналагічна польск. marcin ’грубіян, мядзведзь’ (Фасмер, 2, 576).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мартышка мона 6/596—597 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Méerkatze

f -, -n заал. марты́шка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

koczkodan

м.

1. заал. мартышка (Cercopithecus);

2. пагард. пудзіла (пра чалавека)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)