маро́ны

(фр. marrons, ад ісп. cimarron = уцякач)

беглыя рабы-негры ў Вест-Індыі і Гвіяне, якія змагаліся супраць каланізатараў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

маро́на

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. маро́на маро́ны
Р. маро́ны маро́н
Д. маро́не маро́нам
В. маро́ну маро́н
Т. маро́най
маро́наю		 маро́намі
М. маро́не маро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)