мармо́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мармо́нка мармо́нкі
Р. мармо́нкі мармо́нак
Д. мармо́нцы мармо́нкам
В. мармо́нку мармо́нак
Т. мармо́нкай
мармо́нкаю		 мармо́нкамі
М. мармо́нцы мармо́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мармо́нка,

гл. мармоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мормо́нка мармо́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мармо́ны, ‑аў; адз. мармон, ‑а, м.; мармонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. мармонкі, ‑нак; ж.

Члены рэлігійнай секты (узнікла ў ЗША у 19 ст.), вучэнне якой ўяўляе сабой сумесь хрысціянства з мнагабожжам.

[Ад уласнага імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)