мармо́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мармо́н мармо́ны
Р. мармо́на мармо́наў
Д. мармо́ну мармо́нам
В. мармо́на мармо́наў
Т. мармо́нам мармо́намі
М. мармо́не мармо́нах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мармо́н,

гл. мармоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Mormon [ˈmɔ:mən] n. мармо́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мормо́н рел. мармо́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mormon

м. мармон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мармо́ны, ‑аў; адз. мармон, ‑а, м.; мармонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. мармонкі, ‑нак; ж.

Члены рэлігійнай секты (узнікла ў ЗША у 19 ст.), вучэнне якой ўяўляе сабой сумесь хрысціянства з мнагабожжам.

[Ад уласнага імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)