ма́рля, -і, ж.

Тонкая баваўняная тканіна з рэдка пераплеценых нітак, якая ўжыв. галоўным чынам у медыцыне.

|| прым. ма́рлевы, -ая, -ае.

Марлевая павязка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́рля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ма́рля
Р. ма́рлі
Д. ма́рлі
В. ма́рлю
Т. ма́рляй
ма́рляю
М. ма́рлі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ма́рля ж. ма́рля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́рля ма́рля, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́рля, ‑і, ж.

Тонкая баваўняная тканіна з рэдка пераплеценых нітак. Парэзаць марлю на бінты. □ Акно нізкае, і каб прахожыя не зазіралі ў кабінет, яго завесілі фіранкамі з марлі. Новікаў.

[Фр. marli.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марля

т. 10, с. 122

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́рля ж разм Mull m -s, -e, Gaze [´gɑ:zə] f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ма́рля

(фр. marli)

тонкая баваўняная тканіна з рэдка пераплеценых нітак; выкарыстоўваецца ў медыцыне, швейнай вытворчасці і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ма́рля ’тонкая баваўняная тканіна з рэдка пераплётных нітак’ (ТСБМ). З рус. ма́рля ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 73), якое з франц. marli ’марля, кісяя’ (Фасмер, 2, 574).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gauze [gɔ:z] n.

1. ма́рля

2. газ (тканіна), кісяя́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)