маркізе́т, -у, М -зе́це, м.

Празрыстая тканіна з тонкай кручанай пражы.

|| прым. маркізе́тавы, -ая, -ае.

Маркізетавая сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маркізе́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. маркізе́т
Р. маркізе́ту
Д. маркізе́ту
В. маркізе́т
Т. маркізе́там
М. маркізе́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маркізе́т, -ту м., текст. маркизе́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Маркізет 2/577

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

маркізе́т, ‑у, М ‑зеце, м.

Празрыстая тканіна, баваўняная або шаўковая, з тонкай кручанай пражы.

[Фр. marquisette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маркізет

т. 10, с. 118

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

маркізе́т

(фр. marquisette)

празрыстая баваўняная або шаўковая тканіна з тонкай кручанай пражы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

маркизе́т текст. маркізе́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Markisétte

[-'zεt]

m -s, -s; f -, -n тэкст. маркізе́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)