марза́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
марза́н |
марза́ны |
| Р. |
марза́на |
марза́наў |
| Д. |
марза́ну |
марза́нам |
| В. |
марза́н |
марза́ны |
| Т. |
марза́нам |
марза́намі |
| М. |
марза́не |
марза́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
марза́н тип. марза́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
марза́н
(фр. margme = край, поле старонкі)
палігр. металічны брусок, які ўстаўляецца ў наборную форму для запаўнення вольных ад тэксту месцаў, напр. палёў кнігі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)