мардава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. мардава́нне
Р. мардава́ння
Д. мардава́нню
В. мардава́нне
Т. мардава́ннем
М. мардава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мардава́нне ср.

1. изнуре́ние, изма́тывание;

2. разг. муче́ние, томле́ние;

1, 2 см. мардава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мардава́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. мардавацца, мардаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мардава́нне н Erschöpfung f -, Entkräftung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

самамардава́нне, ‑я, н.

Мардаванне самога сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изма́тывание вымо́тванне, -ння ср., мардава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Zéhrung

f -, -en

1) харчава́нне, прако́рм

2) мардава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wyniszczenie

н.

1. знішчэнне, вынішчэнне;

2. мардаванне, знясіленне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Тарту́ра ’катаванне’ (Ласт.), торту́ры ’мардаванне; строгі допыт з катаваннем’ (Нас.), ’мучэнне’ (Беларусіка, 19, 226). Праз польск. tortura, tortury ’катаванне, мучэнне’ з лац. tortūra ’мука, катаванне’ < torquēre ’круціць; катаваць’ (Голуб-Ліер, 485; ЕСУМ, 5, 608–609).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

изнуре́ние ср.

1. (действие) мардава́нне, -ння ср.; змо́рванне, -ння ср.; знясі́льванне, -ння ср.;

2. (состояние) змардава́насць, -ці ж.; змо́ранасць, -ці ж.; знясі́ленне, -ння ср.; см. изнури́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)