маргары́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Травяністая расліна сямейства астравых з дробнымі ружовымі, белымі і чырвонымі кветкамі.

|| прым. маргары́ткавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маргары́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. маргары́тка маргары́ткі
Р. маргары́ткі маргары́так
Д. маргары́тцы маргары́ткам
В. маргары́тку маргары́ткі
Т. маргары́ткай
маргары́ткаю		 маргары́ткамі
М. маргары́тцы маргары́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маргары́тка ж., бот. маргари́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маргары́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Дэкаратыўная расліна з дробнымі ружовымі, белымі або чырвонымі кветачкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маргарытка

т. 10, с. 108

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

маргары́тка ж бат Gänseblümchen n -s, -, Táusendschön(chen) n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

маргары́тка

(фр. marguerite)

травяністая расліна сям. складанакветных з буйнымі рознакаляровымі кветкамі, пашыраная ў Еўропе, Малой Азіі і Паўн. Амерыцы; вырошчваецца як дэкаратыўная; стакротка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Маргары́тка ’стакротка многагаловая, Beilis perennis L.’ (гом., маг., мін., Кіс.; ТСБМ). З рус. маргари́тка ці з польск. margarytka ’тс’, якія з франц. marguerite ’тс’, ’рамонак’, ’жэмчуг’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маргарытка, стакротка

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

стакро́тка ж., см. маргары́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)