ма́рганец, -нцу, м.

Хімічны элемент, цвёрды метал серабрыста-белага колеру.

|| прым. ма́рганцавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́рганец

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ма́рганец
Р. ма́рганцу
Д. ма́рганцу
В. ма́рганец
Т. ма́рганцам
М. ма́рганцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ма́рганец, -нцу м., хим. ма́рганец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́рганец хим. ма́рганец, -нцу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́рганец, ‑нцу, м.

Хімічны элемент, серабрыста-белы крохкі тугаплаўкі метал.

[Ням. Mangan(erz) ад н.-лац. manganum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марганец

т. 10, с. 107

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́рганец м мін, хім Mangán n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ма́рганец

(ням. Marganerz)

хімічны элемент, серабрыста-белы крохкі тугаплаўкі метал; выкарыстоўваецца ў металургіі, медыцыне і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́рганцавы, -ая, -ае.

1. гл. марганец.

2. Які змяшчае марганцавую соль.

М. раствор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́рганцавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да марганцу. // У склад якога ўваходзіць марганец. Марганцавая руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)