мара́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мара́цкі мара́цкая мара́цкае мара́цкія
Р. мара́цкага мара́цкай
мара́цкае		 мара́цкага мара́цкіх
Д. мара́цкаму мара́цкай мара́цкаму мара́цкім
В. мара́цкі (неадуш.)
мара́цкага (адуш.)		 мара́цкую мара́цкае мара́цкія (неадуш.)
мара́цкіх (адуш.)
Т. мара́цкім мара́цкай
мара́цкаю		 мара́цкім мара́цкімі
М. мара́цкім мара́цкай мара́цкім мара́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

мара́цкі разг. моря́цкий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мара́цкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да марака, уласцівы мараку. Марацкая форма. Марацкі спрыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мара́цкі séemännisch, Séemanns-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мара́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Той, хто служыць у флоце.

2. Чалавек, які добра ведае мора і марскую справу.

|| памянш.-ласк. марачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. мара́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

моря́цкий мара́цкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

séemännisch

a марскі́, мара́цкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ahoj !

агой! (марацкі кліч)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

maritime

[ˈmærɪtaɪm]

adj.

1) прымо́рскі (го́рад)

2) які́ жыве́ над мо́рам

3) maritime law — марскі́ зако́н

4) мара́цкі; марапла́ўны

a maritime appearance — мара́цкі вы́гляд

5) Maritime Canada — кана́дыйскія правінцыі ўздо́ўж Атлянты́чнага акія́ну

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)