мараскі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мараскі́н
Р. мараскі́ну
Д. мараскі́ну
В. мараскі́н
Т. мараскі́нам
М. мараскі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

мараскі́н, -ну м. (ликёр) мараски́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мараскі́н, ‑у, м.

Гатунак вішнёвага лікёру.

[Фр. marasquin ад іт. maraschino, ад marasca — род вішні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мараскі́н

(фр. marasquin, ад іт. maraschino)

гатунак вішнёвага лікёру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мараски́н (ликёр) мараскі́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)