мара́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мара́нка |
мара́нкі |
| Р. |
мара́нкі |
мара́нак |
| Д. |
мара́нцы |
мара́нкам |
| В. |
мара́нку |
мара́нак |
| Т. |
мара́нкай
мара́нкаю |
мара́нкамі |
| М. |
мара́нцы |
мара́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
мара́нка ж., зоол. моря́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
моря́нка зоол. мара́нка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)