маралізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; незак.

Прапаведаваць строгую мараль; павучаць.

|| наз. мараліза́цыя, -і, ж. і маралізава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маралізава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. маралізу́ю маралізу́ем
2-я ас. маралізу́еш маралізу́еце
3-я ас. маралізу́е маралізу́юць
Прошлы час
м. маралізава́ў маралізава́лі
ж. маралізава́ла
н. маралізава́ла
Загадны лад
2-я ас. маралізу́й маралізу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час маралізу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маралізава́ць несов. морализи́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маралізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак.

Прапаведваць строгую мараль; навучаць, чытаць натацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маралізава́ць moralisíeren vi, Morál prédigen; den Síttenprediger spíelen (пагард.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

маралізава́ць

(с.-лац. moralizare, ад лац. moralis = які датычыць звычаяў)

прапаведаваць строгую мараль; павучаць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

маралізава́ць

(фр. moraliser, ад лац. moralis = які датычыць звычаяў)

прапаведаваць строгую мараль, павучаць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

морализи́ровать несов. маралізава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маралі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які любіць маралізаваць.

|| ж. маралі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маралізава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. маралізаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)